Γκρετρί, Αντρέ Μοντέστ

(Andre Modeste Gretry, Λιέγη 1741 – Μονμορανσί 1813). Βέλγος συνθέτης. Αφού δοκίμασε, χωρίς ιδιαίτερη επιτυχία, στις σχολές της Λιέγης και της Ρώμης (όπου εγκαταστάθηκε το 1759), πήγε στη Γενεύη (1766) και ύστερα στο Παρίσι (1767), σε μια εποχή ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για τις μουσικές φάρσες και το βοντβίλ, που δεν εκτιμούσε ο Χέγκελ, αλλά υποστήριζαν ζωηρά οι εγκυκλοπαιδιστές (Βολτέρος, Ρουσό, Ντιντερό, Ντ’ Αλαμπέρ). Ο Γ., αφού δοκίμασε πρώτα τον ακαδημαϊσμό και τον φορμαλισμό, στράφηκε προς ένα είδος θεάματος με πνεύμα και εκφραστική αμεσότητα. Η εγκατάλειψη του ρετσιτατίβου και η υποκατάστασή του από την πεζή απαγγελία (χαρακτηριστικό του είδους βοντβίλ), δικαιώθηκε από τον Γ. στα Απομνημονεύματα ή δοκίμια για τη μουσική (1789-97). Στον τομέα της σύνθεσης έγραψε τις κωμικές όπερες, Οι δυο φιλάργυροι (1770), Ζεμίρα και Αζόρ (1771) και Ριχάρδος ο Λεοντόκαρδος (1784). Στα τελευταία χρόνια της ζωής του έγραψε το φιλολογικό έργο Σκέψεις ενός μοναχικού. O ανδριάντας του Βέλγου συνθέτη Αντρέ Μ. Γκρετρί, μπροστά στο Βασιλικό Θέατρο της Λιέγης.